Laura De Graeve
Wie ben ik? Ik ben Laura en ik ben geboren in 1998. Ik ben afgestudeerd als Master in de Psychologie aan de UGent en ben ik fulltime aan het werk met de paarden. Naast het zelf uitoefenen van topsport, vind ik het ook geweldig om paarden en gemotiveerde ruiters te trainen richting de top.
Mijn geschiedenis is de paardenwereld...
Mijn ouders zijn altijd al heel intensief bezig geweest met paarden waardoor het paardenleven mij van uit mijn wieg meegegeven werd. Ik leerde rijden op verschillende maneges en op 8-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste pony, een shetlander. Met hem reed ik mijn eerste wedstrijdjes en had ik vooral veel plezier. Jumper is nu nog steeds bij ons.
Naarmate ik ouder en groter werd, kreeg ik andere pony's ter beschikking. Ik was 9 jaar toen ik mijn eerste "grote" pony mocht rijden. Dit was Chocotof. Choco was een 6-jarige merrie. Ze was jong maar heel braaf. Met haar maakte ik ook veel plezier. Ik nam ook steeds meer en meer deel aan dressuurwedstrijden. Ondanks dat choco geen "echte dressuurpony" was mochten we toch deelnemen aan het interprovinciaal kampioenschap. Ik ontdekte met deze pony dat dressuur echt mijn ding was. Naarmate dat ik ouder werd werd het steeds duidelijker dat ik echt de ambitie had om elke dag te trainen en op wedstrijd te gaan. Zo besloten mijn ouders dat het tijd was voor een dressuurpony.
Zo kwam Robin bij ons op stal. Robin was een 14-jarige D-pony ruin met meer uitstraling en wedstrijdervaring. Ik was nog vrij klein en Robin was in het begin best een sterke pony voor mij. Het duurde dan ook een tijdje voordat ik hem helemaal onder controle had. Uiteindelijk deed ik veel wedstrijdervaring op, leerde deze pony mij om niet op te geven en om technisch heel juist te gaan rijden.
Ik kreeg de kans om te rijden met Petit Bon Homme. Petit was een 8-jarige Arabische hengst. Toen hij bij ons op stal kwam was hij nog maar net zadelmak. Ik was toen 13. Ik kreeg de kans om onder begeleiding van mijn mama deze stoere pony zelf op te leren. Dit was natuurlijk een grote uitdaging maar met trots kunnen we zeggen dat Bon Homme een geweldige pony geworden is. We leerden hem alle oefeningen tot niveau 3 en brachten hem succesvol uit op wedstrijd.
Het was mijn droom om ooit nationaal te kunnen starten. In 2011 kwam zo Kwibbel bij ons op stal. Kwib beschikte over meer kwaliteit dan mijn vorige pony's. Hij was daardoor natuurlijk ook moeilijker te rijden en voelde iets heter dan dat ik gewoon was. Het duurde een tijdje voordat ik Kwibbel onder controle had, maar in 2012 startte ik voor het eerst nationaal bij de pony's. In 2013 kreeg ik de kans om nog een pony uit te brengen in het nationale circuit. Dit was Rasputin. Raspu was de beste pony die ik ooit reed. Ik nam in 2013 voor het eerst deel aan internationale wedstrijden met mijn 2 pony's. Ik ontdekte meteen dat het rijden van internationale wedstrijden geweldig is. Zo nam ik deel aan CDIO Saumur, CDI Compiegne, CDI Moorsele, CDI Pompadour, CDI Kapellen, CDI Biarritz,... Als kers op de taart mocht ik met Rasputin in 2014 deelnemen aan het Europees Kampioenschap in Ierland waar we met het Belgische Team 7e werden.
Tijdens mijn laatste jaren bij de pony's deed ik ook al wat ervaring op bij de paarden. Zo bracht ik zowel mijn pony's uit op nationaal-internationaal niveau als verschillende paarden op provinciaal niveau. Sinds toen stond onze wedstrijdkalender dus al goed vol... And we loved it!
In 2011 reed ik voor de eerste keer met Wolkentraum. Hij was/is het lievelingspaard van mijn mama. Zij leerde hem zelf helemaal op en zo kreeg ik de kans om af en toe al eens op een ervaren paard te rijden. In 2012 reed ik met hem de halve finale van de jeugdcup niveau 2. Het plan was om Wolkentraum uiteindelijk op te leren tot mijn juniorenpaard. Helaas kreeg hij op een dag koliek en onderging hij twee operaties. Wonder boven wonder herstelde hij super goed. Wolkentraum is een echt wedstrijdpaard. Hij houdt van trainingen, aandacht krijgen en de show stelen in de ring. We besloten dan ook samen met de eigenaars dat we hem rustig blijven rijden en hier en daar eens laten deelnemen aan een provinciale wedstrijd. Op die manier zal hij nooit geforceerd worden en blijft hij wel gelukkig. Momenteel staat Wolkentraum nog steeds in onze stallen en brengt Chabelli hem uit op wedstrijd.
In 2012 mocht ik ook voor de allereerste keer rijden op een jong paard. Dit was de 4-jarige Feuertanz (Florencio x Don Bedo). Fi werd gefokt door mijn grootouders en door mijn mama zadelmak gemaakt. Je hoort mensen wel vaker zeggen: "Een jong paard, dat is niet ideaal voor een ponyruiter." Wel, het was voor mij ook inderdaad helemaal niet gemakkelijk om als 14-jarige een 4-jarig paard onder controle te houden. Het was dan ook een lange weg met veel vallen en opstaan. Fi was een merrie met een jeugdig en best pittig karakter. Ik hield wel van die uitdaging en vond haar altijd al super leuk om te rijden. Zo reden we enkele wedstrijden bij de 4-jarige paarden en op provinciaal niveau. Nu is Feuertanz nog steeds mijn wedstrijdpaard. We groeiden en ik ben dan ook super trots op de lange weg die we samen doorlopen hebben. In 2018 kwamen we voor het eerst nationaal aan de start bij de Young Riders. In 2019 namen we deel aan verschillende internationale wedstrijden en reden we het wedstrijdseizoen van mijn dromen. We wonnen CDI Saumur, behaalden zilver in CDI Compiegne, we maakten deel uit van het Belgische team in de Nationscup CDIO Hagen waar we als enige belg een finaleplaats wisten te bemachtigen, we behaalden met het team een 4e plaats op het Europees Kampioenschap en sloten het seizoen af met brons op het Belgisch Kampioenschap. We zijn ondertussen gestegen naar plaats 24 op de wereldranglijst en we zijn opgenomen in het Paardensport Vlaanderen Talententeam. Nu moeten we overschakelen naar de Grand Prix U25. Dit is natuurlijk een enorme stap. We hebben dan ook besloten om ons in training te focussen op U25 en ondertussen internationaal aan de start te komen in de lichte tour bij de senioren.
In 2012 startte ik ook met het trainen van Sandro's Diamond (Sandro Hit x Rohdiamant). Sandro was toen 6 jaar en was eigenlijk mijn toekomstig wedstrijdpaard. Ik deed op provinciale wedstrijden ervaring op en al snel werd duidelijk dat Sandro een echte blikvanger werd in de ring. Na het uitvallen van Wolkentraum had ik natuurlijk geen juniorenpaard meer. Sandro was op dat moment 7. Hij kon net zijn eerste wisseltjes en ik besloot dan ook op Sandro te focussen als toekomstig juniorenpaard. Hij was natuurlijk nog vrij jong en moest nog veel sterker worden. We wisten dus dat het dus moeilijk ging zijn om internationaal te kunnen presteren. We gaven Sandro echt de tijd om sterk te worden. In 2014 startte ik nationaal junioren met hem. We behaalden brons op de beker van België. Dat was voor ons het signaal internationaal aan de start te kunnen komen. Zo reden we bij de junioren CDI Compiegne, CDI Pompadour, CDI Le Mans en CDI Biarritz. We groeiden samen door naar de Young Riders waar we ook internationaal aan de start kwamen. Helaas breng ik Sandro nu niet meer uit op wedstrijd. Mijn zus, Chabelli, rijdt nu met hem. Chabelli haar pony kreeg een blessure waardoor ze tijdelijk zonder paard zat. We hebben dan ook samen besloten dat zij Sandro mocht overnemen en we hem samen trainen om internationaal aan de start te kunnen komen. Ik vind het ergens natuurlijk heel jammer dat ik mijn weg met Sandro moet stopzetten, maar ik vind het geweldig om hem samen met mijn zus te trainen en hen te begeleiden op wedstrijd. Ik gun het mijn zus super hard om te kunnen verder bouwen waar ik gestopt ben.
In 2014 begon ik met het trainen van Dance Diabolique (Don Bedo x Pik Bube). Zij werd eerst als fokmerrie gebruikt door mijn grootouders en mocht nu in de sport uitgebracht worden. Deze merrie kon nog niet veel maar had wel enorm veel potentieel en was super knap. Ik nam deze kans dan ook met beide handen aan. Zo doorliep ik met Dance Diabolique alle niveautjes op de provinciale wedstrijden. We namen veel bekers mee naar huis en hadden enorm veel plezier op wedstrijd. Helaas hebben wij afscheid moeten nemen van deze merrie en hebben we haar moeten laten inslapen.
In 2014 kwam ik terecht in het zadel van Weltfun. Welt is een grote ruin met enorm veel kwaliteit. Welt is tot op de dag van vandaag het beste paard waar ik ooit mee gereden heb. Ik was dan ook super blij dat ik de kans kreeg om met zo een paard te kunnen werken. Welt was wel heel sterk en was best moeilijk te rijden. Het was dan ook een heel moeilijke weg om zo een topper onder controle te krijgen. Welt was een paard met enorm veel aanleg voor de Grand Prix. Mijn doel was dan ook om eind 2018 in de grand prix U25 aan de start te komen met hem. We trainden richting de grand prix en ik bracht hem enkele keren nationaal uit bij de young riders om ervaring op te doen. We kwamen heel dicht bij het starten in de U25 maar toen kreeg Welt helaas een blessure. Hij rolde zich vast in zijn stal en raakte heel zwaar geblesseerd. De blessure was zo zwaar dat we Welt uit de sport hebben gehaald. Hij geniet nu van zijn vervroegd pensioen. Dit was voor mij een enorme klap. Ik was zo dicht bij mijn doel en dan gebeurt er zoiets... Ik besef nu ook dat zo'n situaties helaas ook bij het leven horen en we dit niet in de hand hebben. Mijn grote droom blijft nog steeds om in de grand prix aan de start te komen. We zijn er alleszins hard voor aan het werken.
Ik rijd nu ook de 8-jarige merrie m'As Tu Vue (Sandro Hit x French Kiss). Vue werd door ons zadelmak gemaakt en leerde ik tot nu toe al alles zelf. Ze is echt een super knappe merrie en het is heel leuk om haar volledig zelf op te leiden. Ik zal binnenkort met Vue aan de start komen in niveau 4. Ons doel is om vervolgens beetje bij beetje door trainen om dan uiteindelijk ook internationaal aan de start te kunnen komen in de Lichte Tour.
Sinds maart 2021 vormen Charlie en ik een combinatie. Charlie is een ondertussen 15-jarige Florencio ruin met enorm veel kwaliteit. Charlie is niet het allermakkelijkste paard, maar toch klikt het heel goed tussen ons. Na amper een maand training maakten we ons Grand Prix U25 debuut. We wonnen onze eerste proef meteen met 71%. We reden enkele internationale wedstrijden en als kers op de taart namen we in 2021 deel het Europees Kampioenschap U25 te Hagen. We vormden nog geen 6 maand een combinatie en behaalden op het EK een top 15 plaats. Dit was voor mij een droom die uitkwam.
We gebruikten het winterseizoen om door te trainen. Charlie en ik groeiden steeds meer naar elkaar toe en dat was ook meteen duidelijk bij de start van het zomerseizoen. Na een eerste nationale winst met 71%, behaalden we ook podiumplaatsen op CDI Le Mans 2022 (zilver en brons) en CDI Lier (zilver en brons). Momenteel staan we ook op de 9e plaats op de U25-wereldranking.
Ik heb steeds twee grote dromen gehad: enerzijds was dit een eigen bedrijf uitbouwen in de paardensport en anderzijds is dit aan de start kunnen komen in de Grand Prix!
Ik ben dan ook heel trots om C&L Dressage te kunnen voorstellen. Al het werk dat mijn ouders met veel zweet en tranen verricht hebben, is niet voor niets geweest. Ik ga nu (later samen met mijn zus) hun ervaringen verder uitbouwen en proberen iets mooi op de kaart te zetten!
Wat betreft mijn tweede droom zijnde het Grand Prix rijden kan ik zeggen dat ik ook daar zwaar voor aan het trainen ben. Ik ben heel trots op onze huidige prestaties in de Grand Prix U25 en ik zal er alles aan doen om ooit door te groeien naar de Grand Prix bij de senioren.
Focus on your goals and be unstoppable.
Wil je op de hoogte blijven van alle paarden, trainingen en wedstrijden? Like dan zeker onze facebookpagina: C&L Dressage.